Metoda  Ośrodków Pracy 

    Główne założenia metody polegają na czerpaniu materiału nauczania bezpośrednio z życia, na aktywnym udziale naszych uczniów w zjawiskach otaczającego świata. Praca metodą ośrodków stwarza wspaniałe warunki dla konkretnego poznania przedmiotów i zjawisk za pomocą wszystkich zmysłów :

• spostrzegania wzrokowego (obserwacji kształtów, wielkości, długości, szerokości, barw, itp.)
• słuchowego (rozpoznawania rozróżniania dźwięków, siły dźwięku, głośniej, ciszej, kierunków i odległości od źródła dźwięku)
• dotyku (miękkość, szorstkość, ciężar, temperatura, kształt, wielkość, długość, szerokość)
• smaku (słodki, gorzki, słony, cierpki, kwaśny)
• węchu (rozpoznawania po zapachu potraw, płynów, owoców, warzyw, różnorodnych tworzyw)

     Metoda ta obok funkcji terapeutycznej pełni również funkcje kształcące i wychowawcze. Uczy widzieć, obserwować, badać i rozumieć  zjawiska przyrody i zjawiska społeczne, wyciągać wnioski, a więc uczy myślenia. Występuje tu poznawanie   zagadnień   w   całościowym  układzie w sposób ciągły, stały i w logicznym układzie w oparciu o cały dostępny zespół analizatorów.  Zakres i układ treści dostosowany  jest do możliwości dzieci, jednocześnie związany jest z życiem. Wszystko musi być konkretnie poznane, zdobyte w drodze doświadczenia, rozumowo wywnioskowane i zawsze z myślą o całości.  

     Metoda „ośrodków pracy” ma ponadto tę cenną w terapii stronę, że w zależności od stopnia upośledzenia nadaje się do indywidualizowania treści i form, a także czasu pracy, co ma duże znaczenie w nauczaniu dzieci z upośledzeniem umysłowym. Tematyka ośrodków pracy stopniowo się rozszerza. Podstawowymi kryteriami doboru treści tematów stanowiących ośrodki pracy są:

• występowanie ich i spotykanie przez dzieci w otaczającym życiu
• znaczenie tych tematów ośrodków pracy dla bieżącego życia i prawidłowego postępowania dzieci
• możliwość nauczania dzieci treści, wiadomości i umiejętności zawartych w tych tematach oraz możliwość kształtowania właściwej
• postawy dzieci i możliwość skutecznego oddziaływania na występujące u nich ujemne i dodatnie odchylenia rozwojowe.

     W przypadku objęcia przez ośrodek obszernych treści nauczania dzieli się go na ośrodki mniejsze, nazywane również podośrodkami (np.  ośrodek „warzywa”  dzielimy  na  takie  podośrodki,  jak:  kapusta,  buraki,  marchew). Przerabiany materiał wychodzi od jednego zagadnienia, stanowiącego centrum. Wokół niego grupują się inne zagadnienia, wiążące się z nim bezpośrednio. Jest to powiązanie treści w pewne całości zbudowane na celowo kierowanych przez nauczyciela zainteresowaniach dziecka.